तू तुझ्या उंबर-याशी घट्ट
पकडून, जखडून होतीस ....
तरी तू सुरेल बासरीच्या
सुरांमागे धावत गेलीस .....!
त्या घननिळ्या प्रकाशांत
भावभक्तीने बुडतांना ....
मागे किती झाला असेल
अंध:कार , हाहाकार .... !
परतीचा उंबराही जळून गेला असेल ....!
तरीही तू ओलांडलेले ठसे
काळवंडले नाहीत ...!!
" समिधा "
