काही आठवणी
किती हाकलाव्या तरी
फिरून येतात ...........
आणि चिटकुन राहतात
गोचिडासारख्या … आत्म्याला
आणि पीत रहातात जीवनरस ....!!
आणि बाहेर ....
समाज नावाचा ढेकुण
टोचत बोचत शोषत रहातो
आणि पोसत राहतो … त्यांना
खेचत नेतात मला मृगजळात .... !!!
मग … जगणेच होतो फास …
आणि आवळत रहातो
आस्तित्वाचे पाश … !!!
हताश हतबल मनाचे हात
खेचत रहातात त्यांच्यापासून .... !!
खोल खोल काळ्या डोहात
बुडवाव्या त्या आठवणी
तर त्या मलाच घेऊन
बुडतायत मृगजळात …!!
मीच मला अनोळखी होते
माझ्याच अंतरगाभा-यात …!!
हळुहळु मग
त्यांचेच होतात भास्
आसपास …!
आणि मग कधी भासात
तर कधी सत्यात जगत रहाते
भास् आभास सत्य यांच्यात
फिरत रहाते
निरंतर अविरत ……
माझ्या निरथर्क
अस्तित्वाला पहात …!!!!
"समिधा "
