तू अव्हेरून गेलास जेव्हा

कितीक मरणे जगत होते...!!

उभ्या शरिरा कवटाळीत एकटी

कितीक हुंदके जाळले होते...!!

मागच्या अंगणी प्राजक्ताला

कवेत घेऊन रडले होते...!!

किती आकांत मनात होता

प्राणांत श्वास थरथरले होते...!!

तू फिरूनी परतून येता

मी शांत निच्छल नि:शब्द होते...!!

आत आत माझ्या परंतू

शेकडो जन्मांचे भांडण होते...!!

माफ तुला मी सहज केले

प्रेम तुझ्याहून महान होते ....!!

                                                 "समिधा"