काय कुठे काही आपल्यात उरले आहे ?

 

 

प्रिय .....

काय कुठे काही आपल्यात उरले आहे ?
प्रश्न भिरभिरत ओठांत येते
अन् मन वादळात भरकटत जाते.
तेव्हा आठवते, पिंपळवडाच्या पारंब्यांखाली
घालवलेली ती संध्याकाळ
हातामध्ये हात आणि मंदीरातला घंटानाद
याच ओठांवर होता तेव्हा थरथरीचा साज!
अन् डोळ्यांत उसळलेली मादक गाज..!
चांदण्यांनी लपटलेला तो मधाळ अंधारातला सहवास
ते स्पर्शातले अलगद गुंफलेले श्वास...
आणि हलकेच सोडवलेले अनेक प्रश्नांचे त्रास!
कुठे होते तेव्हा तुझे माझे काही नाते...
तरी करीत होतो एकमेकांत संवेदनांना रिते..!
कुठे होती तेव्हा ही वेळ नावाची गस्ती
तुझ्यामाझ्यात होती तेव्हा फक्त तुझीमाझी वस्ती
भेटीला सुख म्हणावे , विरहाला दु:ख
एवढेच भान होते बाकी होतो मख्ख
काय बदलले रे एवढयात....
अवकाश तूझे तू निवडले...अन् माझे मी
केली तक्रार तू नाही, केली नाही मी..!
इतक्या समजूतदारपणेे एकमेकांना सांभाळले
हे सांभाळणेच मला वाटतं कुठेतरी चुकत गेले
व्यक्त होण्यापूर्वीच माझे मन तुला उमजत गेले
मात्र काही उसासे तुझ्या माझ्या नकळत निसटून गेले
त्या निसटून जाण्यातच काही तरी सुटून गेले
तुझेमाझे नाते तिथेच थोडे फसले आहे
खरं सांग...
जितके आधी जपले....
आता काही ऊरले आहे?
अनुत्तरीत प्रश्नांशिवाय .....
बाकी सारेच संपले आहे?

© pk